ติวสถาปัต กับ พี่นัน เอ เลอ เพนต์

ทุกอย่างสวยงามและมีคุณค่า ถ้าเรามองด้วยรายละเอียดผ่านทัศนคติที่ดี วันก่อนไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ปกติแล้ว แทบจะทุกร้านก็จะมีพนักงานรักษาความปลอดภัย หรือ อาจจะเป็นอะไรก็แล้วแต่เข้ามาโบกรถเพื่อให้จอด  โดยปกติ ระดับความทุ่มเทของยามทั่วไปที่มาโบกจอดรถนั้น จะอยู่ที่ระดับปกติ ที่บอกว่าระดับปกติคือ เดินเข้ามาแล้วก็โบกให้จอดแบบหน้าตาเฉยๆ จากนั้นพอเสร็จก็เดินจากไป ยกเว้นที่จอดรถ Super Car ของ Paragon จะมีการเดินเข้ามาทักทายสวัสดีก่อน จากนั้นค่อยเดินจากไป อันนี้ก็น่าจะพอทำเนาได้ ว่าคนที่มีรถระดับนี้ต้องเอาใจเค้าหน่อย ตามที่ห้างแยกที่จอดไว้ให้ (แบบระบบทุนนิยมทั่วไป)  แต่ที่ระดับไม่ปกตินั้น คือ เข้ามาบริการเรียกได้ว่าไม่แยกชนิดของรถ พยายามอย่างเต็มที่ ออกลีลาแบบชนิดที่เรียกว่า จอดเสร็จแล้ว โครตเกรงใจเลย ในช่วงเวลาที่เปิดประตูรถนั้น ยังเข้ามาสวัสดี และยิ้มแย้ม  พอเห็นอย่างนี้แล้ว กลายเป็นว่า “น่ารัก” ไปอีกแบบเหมือนกัน เพราะทุกอาชีพที่เรียกตัวเองว่า บริการนั้น เป็นอาชีพที่ต้องมีรอยยิ้มและความอดทนเสมอ โดยที่แทบจะไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้นเลย รอยยิ้ม...

ตุ๊กแกรักแป้งมาก   หนังวัยรุ่นน่ารัก ของปีที่ “เพื่อนต้องชวนเพื่อนดู” ช่วงปีนี้ หลังจากที่พี่มากสร้างปรากฎการณ์เอาไว้แบบชนิดที่เรียกว่า ตัวเลขเดินหน้าเกินกว่าที่เราคาดคิด หลังจากนั้นถ้าไม่นับหนังแห่งสยามประเทศ(พระนเรศวร ภาค5) วงการหนังไทยก็ค่อนข้างเงียบเหงาพอสมควร จริงๆแล้วก็แอบเห็นใจอยู่เหมือนกัน เนื่องจากเป็นช่วงที่หนังต่างประเทศแต่ละเรื่องเข้ามาเรียงแถวเก็บสัดส่วนของโรงหนังไปซะเกือบหมด  ทำให้พื้นที่ของหนังไทยลดลงเหลือ การฉายเพียงแค่โรงเดียว หรือบางเรื่องจำกัดรอบเสียด้วยซ้ำ ซึ่งอันนี้จะว่าๆต้องน้อยใจรึเปล่า ก็คงต้องบอกว่า ทุกอย่างเป็นไปตามกลไกการตลาดน่ะครับ ถ้าเกิดว่าเรื่องไหน ไม่เป็นกระแสหลัก อันนี้ก็ต้องยอมรับว่า ความจำเป็นในการใส่โรงฉายก็น้อยเป็นเงาตามตัว  แต่ถ้าเรื่องไหนที่เป็นหนังที่ดี แม้ว่าจะไม่เป็นกระแสหลัก แต่ก็่สามารถฝ่าฟันทำรายได้และคงยืนยาวอยู่ได้ ตัวอย่างของหนังเรื่องนั้นในปีนี้ก็เห็นจะได้แก่ “Begin Again” ซึ่งเป็นหนังกระแสรองที่วิ่งมาเป็นกระแสหลักเพราะปากต่อปาก เชื่อมั้ยว่า ตอนนี้เวลาผ่านมาเป็นเดือนแล้ว เรื่องนี้ยังคงฉายอยู่...

เวลาไม่สำคัญ ทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจ ช่วงเวลานี้จะเป็นช่วงเวลาที่เครียดของทุกปีสำหรับน้องๆ ม6 ที่กำลังจะเตรียมตัวสอบตรง เพราะตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ซึ่งมีน้องๆหลายคนที่เพิ่งจะรู้ตัวเองว่า อยากเรียนสถาปัตย์ แต่ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่ 2-3 เดือน จะทันมั้ย  ก่อนอื่นพี่อยากจะบอกน้องครับว่า  “เวลาไม่สำคัญ ทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจ”  โอเค ถ้าเกิดดูเวลาแล้ว เราอาจจะไม่ได้เหลือเวลามากกว่าชาวบ้านเค้าเท่าไหร่ (ความเป็นจริงอาจจะเหลือเวลาประมาณ 2-3 เดือนก็จะเริ่มต้นลุยสอบแล้ว สิ่งหนึ่งที่เราต้องยอมรับกันก่อนที่จะเริ่มลุยคือ  “เราจะต้องอยู่กับสิ่งที่ให้นานที่สุดเท่าที่เวลาจะเหลือ”  แต่พี่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องมานั่งอยู่กับการวาดสถาปัตย์ทั้งวันทั้งคืนขนาดนั้นนะครับ  แต่น้องอาจจะต้องลุยแบบที่อดทนกว่าชาวบ้านที่เค้ามาเรียนนำหน้าเราหลายเดือน เค้าอาจจะมีเวลาหรือระบบในการดำเนินชีวิตที่ดีกว่า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะแพ้ เพียงแต่เค้าอาจจะได้เปรียบกว่าเท่านั้น แต่สุดท้ายแล้ว เวลาที่เหลือจะเป็นตัวพิสูจน์เราเองครับ ...